miércoles, 10 de noviembre de 2010

La Reina de la Cueva

Queridos y sufridos amigos,
Hacía ya casi un año que no meneaba mis plumas por este universo y he decidido parafrasear aquello del "Decíamos ayer" de Fray Luís de León con este poema que grabé en el portal de la Rama hace unos días con la inestimable ayuda de mi hermana Montse.
Espero que os guste. Deciros que sigo visitando, en silencio y con devoción, muchas de vuestras entradas.
Un abrazo


La Rama - LA REINA DE LA CUEVA - El arcón de la poesía.

4 comentarios:

lisebe dijo...

Mi querido loro que maravilla tenerte de nuevo por restos andurriales, me ha encantado el poema, y en tu voz más aún, haces una descripción tan bella que es imposible no tranportarte a esa dehesa...

Precios!!! estimat amic!! Et trobo a faltar.

Muchos besos i una forta abraçada!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

un loro dijo...

¡¡Lisebe!!
Me acuerdo muchas veces de la canción que alumbraba tu blog hace ya algún tiempo. Eres incombustible, en estos tiempos de facebuc, de tuiter y de la mare qu'els va parir...
Hay que escribir más poesía y hay que recitar más poesía. A tu t'hi escoltat de vegades, amb la teva veu una miqueta enrovellada com els teus cabellss i plena de força i de tendreça.
Em manquem també aquests esplais, aquestes musiquetes que, sembla, s'en adormeixen sense que mai ningú
digui res...
En fin, me estoy poniendo demasiado ñoño.
Muchas gracias por tu mensaje i una ben forta abraçada de este loro errante.

Nerina Thomas dijo...

Lorito!!
Qué placer recibirte en mi casita.
Que he cumplido 56 años!!pero tengo el alma de niña, como suele decir mi hijo de 27: "eres una nena"...jajaaaaaaaaa
Te abrazo amigo y BIENVENIDO!!!

BÚHO REAL dijo...

¡¡Hombre lorito, como dicen por ahí, has vuelto a casa esta NAVIDAD.
Las casas hay que cuidarlas, porque sino aparecen las goteras y otros deterioros.
Un placer saludarte, te poses donde te poses.
Un fuerte abrazo y nos vemos en un pispas.